- Witam, witam. Od czego zaczynamy?
- Hej, może najpierw wejdź. - zaprosiłam go do środka.
Chłopak posłusznie wszedł, zdjął kurtkę i buty a następnie udaliśmy się do mojego pokoju. Weszliśmy do środka chłopak usiadł na moim łóżku a ja wzięłam książki i dołączyłam do niego.
Zaczęła się szkoła a więc i zajęcia dodatkowe między innymi właśnie korepetycje z angielskiego i przygotowania do drugiego etapu konkursu.
- Teraz możemy zacząć? uśmiechnął się Mus.
- Tak, możemy Musi.
Odwzajemniłam uśmiech i otwarłam zeszyt, zaczęliśmy powtarzanie czasu przeszłego. Swoją drogą coraz lepiej mi szło ale i tak lubiłam kiedy przychodził do mnie Mus i nawet jeśli nie będę potrzebowała korepetycji to i tak się do tego nie przyznam ;p
Mama oczywiście wpadła do pokoju kilka razy, a to z herbatką albo z ciastem, później z kanapkami i jeszcze raz sama nie wiedząc po co przyszła. Jak to moja mama. Mój przyjaciel od jakiś 15 min zdawał się nad czymś głęboko zastanawiać i z pewnością nie nad językiem angielskim. Później zachowywał się dokładnie tak samo jak na stołówce dziś po południu. Miałam już stuprocentową pewność, że to co go trapiło miało związek ze mną. Nie chciałam żeby się dalej męczył więc sama zaczęłam, cokolwiek miał mi do powiedzenia.
- Mus co jest? Widzę, że coś cię trapi.
- Too... nic takiego... - zawahał się.
- No dalej mów co jest grane.
- Okey. - westchnął - Chodzi o tą imprezę. - spojrzał na mnie- A dokładniej o ciebie i Sykesa...
- No mów, mów. - zachęciłam go żeby kontynuował.
- A więc... widziałem jak wy razem tańczyliście, bawiliście się i w ogóle... i trochę tego nie rozumiem. Wybaczyłaś mu ?
- Wiesz, że nie. Byłam... pijana i już nawet nie pamiętam co się działo.
Opowiedziałam mu to co przyjaciółką i to czego się od nich dowiedziałam oraz o rozmowie z " Panem S ".
- Widziałem jak razem tańczyliście i później na tej kanapie...
BUM! Zagadka rozwiązana Mus znał The End tego dramatu .
- Co dokładniej widziałeś?!- byłam jednocześnie poddenerwowana i zadowolona, że poznam wreszcie całą prawdę.
- Śmialiście się, wygłupialiście, później chciał cię pocałować ale odmówiłaś. No a po jakimś czasie zasnęliście oboje.
Biedny Mus musiał cały czas nas obserwować zamiast się bawić. Ale on się o mnie troszczy *.* A ja go tak traktuję...
- Po-ca-ło-wać?! Znowu? No nie!
- Przecież ci mówię, że do niczego nie doszło.
Więcej już nie chciałam wiedzieć. Chcę tylko żeby to już się skończyło! Żeby Nathan James Sykes raz na zawsze zniknął z mojego życia! Wszystkie moje problemy w Londynie mają związek z nim! Czy on nie może tak o sobie wyparować? Albo kosmici nie mogą go porwać? Tylko o to proszę, czy to zbyt wiele?
- Jesteś na mnie zły ? -spytałam przyjaciela kiedy już wychodził.
- Nie skąd. - uśmiechnął się serdecznie - staram się ciebie zrozumieć ale nie do końca mi to wychodzi. Po prostu się o ciebie martwię . - posmutniał odrobinę.
- Dziękuję, że jesteś.
Przytuliłam się do chłopaka, a on odwzajemnił tą czułość i pocałował mnie w czoło.
- Zawsze będę przy tobie, zawsze.
Nazajutrz czekało mnie spotkanie trzeciego stopnia z moim największym zmartwieniem. Czemu teraz, kiedy mogę wreszcie spełnić swoje marzenie muszę to robić z osobą, której szczere nie cierpię?
Po lekcjach poszłam do sali gdzie zawsze mieliśmy próby. Byłam trochę zdenerwowana i żołądek zwinął mi się w supełek. Wchodząc do klasy ujrzałam czekających już na mnie Panią Simpsons i Nathana. Usiadłam dwie ławki za Sykesem, choć i tak wydawało mi się to zbyt blisko, chłopak nie odwrócił się.Chwilę później Pani profesor pokazała nam listę proponowanych utworów, większość z nich znałam, znalazły się na niej min. Utopia, Beneath Your Beautiful, Hate That I Love You. Każdy był podobny i prawie każdy o miłości a najgorsze było to, że musiałam zaśpiewać z nim każdą z tych piosenek. Dziesięć piosenek o miłości z kolesiem, którego szczerze mam dość. Na szczęście Nath znowu pokazał swoją romantyczną i wrażliwą stronę. Każdy z tych utworów wywierał na mnie większe emocje, w każdą włożyłam tyle samo serca a zwłaszcza w tą, którą najlepiej znałam, Hate that I Love You. Bardzo lubię tą piosenkę, do tej pory nie miałam z nią żadnych wspomnień aż do teraz. To właśnie tą piosenkę mamy razem zaśpiewać.
Nauczycielka stwierdziła, że nieźle dziś się spisaliśmy i możemy już iść. Wyszłam ze szkoły i wyciągając z torby słuchawki ruszyłam w kierunku przystanku. Kiedy tam doszłam tłum ludzi już czekał na ten sam środek komunikacji miejskiej co ja, a w moich słuchawkach leciał utwór który zawsze mnie podbudowywał - Lose Yourself. Wyczekując czerwonego piętrowego autobusu cieszyłam się, że już piątek i mogę poleniuchować. Co chwila wyglądałam mojego środka transportu jednak zamiast niego dostrzegłam Nathana, miałam nadzieję, że w tym tłumie mnie nie zauważy, jednak myliłam się, kiedy autobus zatrzymał się przed nami a ja weszłam do środka chłopak zajął miejsce obok mnie. Całą drogę mówił do mnie o czymś a ja skutecznie starałam się go nie słuchać. Wim, że to było bezczelne ale miałam dość jego obecności jak na jeden dzień. W końcu chłopak przestał nadawać, autobus się zatrzymał na moim przystanku a ja wysiadłam. Przechodząc obok tego własnie autobusu zobaczyłam, że na moim miejscu usiadła jakaś dziewczyna a Sykes zaczął z nią flirtować. Nie ma co szybki jest.
Po powrocie do domu nie miałam ochoty na obiad i od razu poszłam do swojego pokoju i włączyłam laptop. Miałam szczęście bo moja kochana, przyjaciółka Patrycja była online na Skype.
- Witaj skarbie.
- Hej kotku. - powitała mnie, z wymuszonym uśmiechem.
- Myślałam, że to ja się będę żalić ale widzę, że dziś twoja kolej.
- Aaaa weź mnie nawet nie dobijaj, nie chce mi się nawet o tym gadać. Domyślasz się o kogo chodzi ?
- Co ten farbowany pedałek znowu zrobił ?
- Nie mam ochoty o nim rozmawiać. Lepiej mów co u ciebie?
- To co zwykle, Sykes.
- Nie macie tam innych chłopaków? Tylko on ?
- Hehe, chciałabym. - uśmiechnęłam się.
Patka potrafi mnie rozśmieszyć nawet w najgorszych momentach i za to ją kocham. No i oczywiście za to, że jest moim burakiem <3
Streściłam jej listę moich problemów co zajęło mi prawie godzinę. Przy niej nie muszę ukrywać ani moich uczuć ani emocji więc po porostu najzwyczajniej w świecie się popłakałam.
- Skarbie, jak ja go dorwę w swoje ręce to go uduszę chyba. - zagroziła.
- Ojoj, Patrycji włączył się agresor.
- Nikt nie będzie mi tu mojej Natali tak traktował!
- Hehe, zapomniałam Patka mała ale groźna.
- Dokładnie, niech ja go tylko w tym Londynie spotkam. - pogroziła palcem a mi od razu pojawił się uśmiech na twarzy, ale nie z powodu jej nienawiści do Sykesa.
- Czyli, że przyjedziesz?! - wykrzyczałam piszczącym głosem.
- Przecież mnie zapraszałaś. Miałabym przepuścić taką okazję?
- AAAAAAAAAAaaaaa!!!.
Zerwałam się na równe nogi i zaczęłam skakać po łóżku śpiewając.
- Patka, przyjedzieeeee!!! Ołłłł yeaaaahhhh, yeeeaaahh!!
Patrycja na monitorze płakała ze śmiechu.
- Ej, wystarczy! Cały Londyn nie musi wiedzieć, że przyjeżdżam.
- Musi, musi.
Nikt nie potrafi tak bardzo poprawić mi humoru jak moja przyjaciółka, nikt też nie potrafi popsuć mi go tak dobrze jak mama. Po skończonej rozmowie z Patką poszłam jej powiedzieć, że dziewczyna zabukowała już bilety i przyleci na tydzień ferii. Co prawda mama bardzo się ucieszyła ale chwilę później oznajmiła mi, że dziś wieczór wychodzimy do Państwa Sykes. Poczułam się jakby ktoś oblał mnie lodowatą wodą. NIE, NIE I NIEE!
Kiedy dojechaliśmy już na miejsce drzwi otworzyła nam jak zwykle uśmiechnięta Pani Sykes. Weszliśmy do środka, przywitaliśmy ze wszystkimi i udaliśmy się do salonu gdzie na kanapie siedział sobie Nathan. Kiedy na mnie spojrzał zmroziłam go wzrokiem i usiadłam obok jego siostry. Po przysłowiowej kawie poszłyśmy z Jess do jej pokoju. Dawno u niej nie byłam ale nic się nie zmieniło, meble były w tym samym miejscu a na łóżku leżał ciemnoniebieski kocyk - ten co zwykle. Ja bym tak długo nie wytrzymała, ja ciągle jeżdżę meblami po swoim pokoju. Ale jak kto woli. Rozmawiałyśmy dość długo, opowiadała mi o chłopaku, którego poznała na imprezie sylwestrowej.
- Mówię ci on ciągle do mnie pisze.
- To świetnie. Pokaż mi jego zdjęcie.
- Poczekaj włączę laptop.
Dziewczyna wstała, żeby sięgnąć urządzenie.
- Ostatnio nawet zapytał czy się z nim spotkam.- lekko się zarumieniła.
- I co zgodziłaś się.
- Jeszcze nie.
Położyła laptop obok mnie.
- Czemu ?
- Zobacz na jego zdjęcie, czy komuś takiemu mogę się podobać?
- Skarbie jesteś śliczna, oczywiście, że możesz. - uśmiechnęłam się do przyjaciółki - pokazuj go!
Blondynka zalogowała się na portalu facebook i chwilę później na ekranie wyświetliło się zdjęcie bruneta o czarnych oczach miał jeszcze odrobinę chłopięce rysy twarzy co powodowało, że wyglądał bardzo słodko.
- Dziewczyno takie ciacho a ty się jeszcze zastanawiasz czy się z nim umówić?
- Nooo... w zasadzie tak.
- Dalej pisz do niego, że chcesz się umówić.
Rozmawiałyśmy jeszcze chwilę o Piterze - tak miał na imię przystojniak Jess - kiedy do pokoju wszedł nieśmiało Nath.
- Cześć.
Nie dostał odpowiedzi. Usiadł po przeciwnej stronie łóżka, na którym siedziałyśmy.
- Natalia.
Podniosłam wzrok aby na niego spojrzeć. Czego on może jeszcze chcieć ?
- Tak ?
- Możemy chwilę porozmawiać... sami?
Spojrzałam na Jess, dziewczyna skinęła delikatnie głową dając mi do zrozumienia, że mam się zgodzić. Bądź co bądź była jego siostrą i z pewnością rozmawiali.Wiedziałam, że mogę polegać na niej, po za tym nie miałam nic do stracenia. Zgodziłam się porozmawiać z Nathanem i wyszliśmy do jego pokoju.
- Okey, o czym chciałeś rozmawiać?
- O... o nas..
Jakich znowu NAS ?! Przecież nie ma żadnych NAS!
- Co proszę ?
- No może źle się wyraziłem. - zamilknął na chwilę próbując ułożyć to co ma mi do przekazania - Chodzi mi o całą tą sytuację między nami, chcę żeby wszystko było jasne.
- Ja też bym tego chciała ale ty za każdym razem zachowujesz się inaczej. Raz jesteś arogancki, raz próbujesz mnie poderwać innym razem pokazujesz, że potrafisz być wrażliwy. Po wiedz mi czego tak na prawdę chcesz?
- Chcę być twoim przyjacielem, nic więcej. Ale stare nawyki są ode mnie silniejsze. Nie potrafię sobie z tym poradzić. Pamiętasz jak kiedyś powiedziałaś mi, że to nie jest wyjście, że muszę z tym skończyć i nie łamać serc niewinnym dziewczyną? Od tamtej pory nie skrzywdziłem żadnej dziewczyny.
- Z jednym małym wyjątkiem.
- Tak, i wiem, że zwykłe " przepraszam " tutaj nie wystarczy. Chcę, żeby między nami było wszystko okey ale ... nie potrafię...
- Jak już się zastanowisz czego chcesz to przyjdź. Na razie składam broń, niechę walczyć ale przyjaźnić się też nie mam zamiaru.
Wyszłam z pokoju, i poszłam prosto do Jess. Opowiedziałam jej dosłownie wszystko, nie miałam już siły do tej sytuacji tego jest dla mnie zbyt wiele...
-----------------------------------------------------------------
Tak, tak pod choinką znalazłam własnie taki cudowny prezent ;DD
- Hej, może najpierw wejdź. - zaprosiłam go do środka.
Chłopak posłusznie wszedł, zdjął kurtkę i buty a następnie udaliśmy się do mojego pokoju. Weszliśmy do środka chłopak usiadł na moim łóżku a ja wzięłam książki i dołączyłam do niego.
Zaczęła się szkoła a więc i zajęcia dodatkowe między innymi właśnie korepetycje z angielskiego i przygotowania do drugiego etapu konkursu.
- Teraz możemy zacząć? uśmiechnął się Mus.
- Tak, możemy Musi.
Odwzajemniłam uśmiech i otwarłam zeszyt, zaczęliśmy powtarzanie czasu przeszłego. Swoją drogą coraz lepiej mi szło ale i tak lubiłam kiedy przychodził do mnie Mus i nawet jeśli nie będę potrzebowała korepetycji to i tak się do tego nie przyznam ;p
Mama oczywiście wpadła do pokoju kilka razy, a to z herbatką albo z ciastem, później z kanapkami i jeszcze raz sama nie wiedząc po co przyszła. Jak to moja mama. Mój przyjaciel od jakiś 15 min zdawał się nad czymś głęboko zastanawiać i z pewnością nie nad językiem angielskim. Później zachowywał się dokładnie tak samo jak na stołówce dziś po południu. Miałam już stuprocentową pewność, że to co go trapiło miało związek ze mną. Nie chciałam żeby się dalej męczył więc sama zaczęłam, cokolwiek miał mi do powiedzenia.
- Mus co jest? Widzę, że coś cię trapi.
- Too... nic takiego... - zawahał się.
- No dalej mów co jest grane.
- Okey. - westchnął - Chodzi o tą imprezę. - spojrzał na mnie- A dokładniej o ciebie i Sykesa...
- No mów, mów. - zachęciłam go żeby kontynuował.
- A więc... widziałem jak wy razem tańczyliście, bawiliście się i w ogóle... i trochę tego nie rozumiem. Wybaczyłaś mu ?
- Wiesz, że nie. Byłam... pijana i już nawet nie pamiętam co się działo.
Opowiedziałam mu to co przyjaciółką i to czego się od nich dowiedziałam oraz o rozmowie z " Panem S ".
- Widziałem jak razem tańczyliście i później na tej kanapie...
BUM! Zagadka rozwiązana Mus znał The End tego dramatu .
- Co dokładniej widziałeś?!- byłam jednocześnie poddenerwowana i zadowolona, że poznam wreszcie całą prawdę.
- Śmialiście się, wygłupialiście, później chciał cię pocałować ale odmówiłaś. No a po jakimś czasie zasnęliście oboje.
Biedny Mus musiał cały czas nas obserwować zamiast się bawić. Ale on się o mnie troszczy *.* A ja go tak traktuję...
- Po-ca-ło-wać?! Znowu? No nie!
- Przecież ci mówię, że do niczego nie doszło.
Więcej już nie chciałam wiedzieć. Chcę tylko żeby to już się skończyło! Żeby Nathan James Sykes raz na zawsze zniknął z mojego życia! Wszystkie moje problemy w Londynie mają związek z nim! Czy on nie może tak o sobie wyparować? Albo kosmici nie mogą go porwać? Tylko o to proszę, czy to zbyt wiele?
- Jesteś na mnie zły ? -spytałam przyjaciela kiedy już wychodził.
- Nie skąd. - uśmiechnął się serdecznie - staram się ciebie zrozumieć ale nie do końca mi to wychodzi. Po prostu się o ciebie martwię . - posmutniał odrobinę.- Dziękuję, że jesteś.
Przytuliłam się do chłopaka, a on odwzajemnił tą czułość i pocałował mnie w czoło.
- Zawsze będę przy tobie, zawsze.
Nazajutrz czekało mnie spotkanie trzeciego stopnia z moim największym zmartwieniem. Czemu teraz, kiedy mogę wreszcie spełnić swoje marzenie muszę to robić z osobą, której szczere nie cierpię?
Po lekcjach poszłam do sali gdzie zawsze mieliśmy próby. Byłam trochę zdenerwowana i żołądek zwinął mi się w supełek. Wchodząc do klasy ujrzałam czekających już na mnie Panią Simpsons i Nathana. Usiadłam dwie ławki za Sykesem, choć i tak wydawało mi się to zbyt blisko, chłopak nie odwrócił się.Chwilę później Pani profesor pokazała nam listę proponowanych utworów, większość z nich znałam, znalazły się na niej min. Utopia, Beneath Your Beautiful, Hate That I Love You. Każdy był podobny i prawie każdy o miłości a najgorsze było to, że musiałam zaśpiewać z nim każdą z tych piosenek. Dziesięć piosenek o miłości z kolesiem, którego szczerze mam dość. Na szczęście Nath znowu pokazał swoją romantyczną i wrażliwą stronę. Każdy z tych utworów wywierał na mnie większe emocje, w każdą włożyłam tyle samo serca a zwłaszcza w tą, którą najlepiej znałam, Hate that I Love You. Bardzo lubię tą piosenkę, do tej pory nie miałam z nią żadnych wspomnień aż do teraz. To właśnie tą piosenkę mamy razem zaśpiewać.
Nauczycielka stwierdziła, że nieźle dziś się spisaliśmy i możemy już iść. Wyszłam ze szkoły i wyciągając z torby słuchawki ruszyłam w kierunku przystanku. Kiedy tam doszłam tłum ludzi już czekał na ten sam środek komunikacji miejskiej co ja, a w moich słuchawkach leciał utwór który zawsze mnie podbudowywał - Lose Yourself. Wyczekując czerwonego piętrowego autobusu cieszyłam się, że już piątek i mogę poleniuchować. Co chwila wyglądałam mojego środka transportu jednak zamiast niego dostrzegłam Nathana, miałam nadzieję, że w tym tłumie mnie nie zauważy, jednak myliłam się, kiedy autobus zatrzymał się przed nami a ja weszłam do środka chłopak zajął miejsce obok mnie. Całą drogę mówił do mnie o czymś a ja skutecznie starałam się go nie słuchać. Wim, że to było bezczelne ale miałam dość jego obecności jak na jeden dzień. W końcu chłopak przestał nadawać, autobus się zatrzymał na moim przystanku a ja wysiadłam. Przechodząc obok tego własnie autobusu zobaczyłam, że na moim miejscu usiadła jakaś dziewczyna a Sykes zaczął z nią flirtować. Nie ma co szybki jest.
Po powrocie do domu nie miałam ochoty na obiad i od razu poszłam do swojego pokoju i włączyłam laptop. Miałam szczęście bo moja kochana, przyjaciółka Patrycja była online na Skype.
- Witaj skarbie.
- Hej kotku. - powitała mnie, z wymuszonym uśmiechem.
- Myślałam, że to ja się będę żalić ale widzę, że dziś twoja kolej.
- Aaaa weź mnie nawet nie dobijaj, nie chce mi się nawet o tym gadać. Domyślasz się o kogo chodzi ?
- Co ten farbowany pedałek znowu zrobił ?
- Nie mam ochoty o nim rozmawiać. Lepiej mów co u ciebie?
- To co zwykle, Sykes.
- Nie macie tam innych chłopaków? Tylko on ?
- Hehe, chciałabym. - uśmiechnęłam się.
Patka potrafi mnie rozśmieszyć nawet w najgorszych momentach i za to ją kocham. No i oczywiście za to, że jest moim burakiem <3
Streściłam jej listę moich problemów co zajęło mi prawie godzinę. Przy niej nie muszę ukrywać ani moich uczuć ani emocji więc po porostu najzwyczajniej w świecie się popłakałam.
- Skarbie, jak ja go dorwę w swoje ręce to go uduszę chyba. - zagroziła.
- Ojoj, Patrycji włączył się agresor.
- Nikt nie będzie mi tu mojej Natali tak traktował!
- Hehe, zapomniałam Patka mała ale groźna.
- Dokładnie, niech ja go tylko w tym Londynie spotkam. - pogroziła palcem a mi od razu pojawił się uśmiech na twarzy, ale nie z powodu jej nienawiści do Sykesa.
- Czyli, że przyjedziesz?! - wykrzyczałam piszczącym głosem.
- Przecież mnie zapraszałaś. Miałabym przepuścić taką okazję?
- AAAAAAAAAAaaaaa!!!.
Zerwałam się na równe nogi i zaczęłam skakać po łóżku śpiewając.
- Patka, przyjedzieeeee!!! Ołłłł yeaaaahhhh, yeeeaaahh!!
Patrycja na monitorze płakała ze śmiechu.
- Ej, wystarczy! Cały Londyn nie musi wiedzieć, że przyjeżdżam.
- Musi, musi.
Nikt nie potrafi tak bardzo poprawić mi humoru jak moja przyjaciółka, nikt też nie potrafi popsuć mi go tak dobrze jak mama. Po skończonej rozmowie z Patką poszłam jej powiedzieć, że dziewczyna zabukowała już bilety i przyleci na tydzień ferii. Co prawda mama bardzo się ucieszyła ale chwilę później oznajmiła mi, że dziś wieczór wychodzimy do Państwa Sykes. Poczułam się jakby ktoś oblał mnie lodowatą wodą. NIE, NIE I NIEE!
Kiedy dojechaliśmy już na miejsce drzwi otworzyła nam jak zwykle uśmiechnięta Pani Sykes. Weszliśmy do środka, przywitaliśmy ze wszystkimi i udaliśmy się do salonu gdzie na kanapie siedział sobie Nathan. Kiedy na mnie spojrzał zmroziłam go wzrokiem i usiadłam obok jego siostry. Po przysłowiowej kawie poszłyśmy z Jess do jej pokoju. Dawno u niej nie byłam ale nic się nie zmieniło, meble były w tym samym miejscu a na łóżku leżał ciemnoniebieski kocyk - ten co zwykle. Ja bym tak długo nie wytrzymała, ja ciągle jeżdżę meblami po swoim pokoju. Ale jak kto woli. Rozmawiałyśmy dość długo, opowiadała mi o chłopaku, którego poznała na imprezie sylwestrowej.
- Mówię ci on ciągle do mnie pisze.
- To świetnie. Pokaż mi jego zdjęcie.
- Poczekaj włączę laptop.
Dziewczyna wstała, żeby sięgnąć urządzenie.
- Ostatnio nawet zapytał czy się z nim spotkam.- lekko się zarumieniła.
- I co zgodziłaś się.
- Jeszcze nie.
Położyła laptop obok mnie.
- Czemu ?
- Zobacz na jego zdjęcie, czy komuś takiemu mogę się podobać?
- Skarbie jesteś śliczna, oczywiście, że możesz. - uśmiechnęłam się do przyjaciółki - pokazuj go!
Blondynka zalogowała się na portalu facebook i chwilę później na ekranie wyświetliło się zdjęcie bruneta o czarnych oczach miał jeszcze odrobinę chłopięce rysy twarzy co powodowało, że wyglądał bardzo słodko.
- Dziewczyno takie ciacho a ty się jeszcze zastanawiasz czy się z nim umówić?
- Nooo... w zasadzie tak.
- Dalej pisz do niego, że chcesz się umówić.
Rozmawiałyśmy jeszcze chwilę o Piterze - tak miał na imię przystojniak Jess - kiedy do pokoju wszedł nieśmiało Nath.
- Cześć.
Nie dostał odpowiedzi. Usiadł po przeciwnej stronie łóżka, na którym siedziałyśmy.
- Natalia.
Podniosłam wzrok aby na niego spojrzeć. Czego on może jeszcze chcieć ?
- Tak ?
- Możemy chwilę porozmawiać... sami?
Spojrzałam na Jess, dziewczyna skinęła delikatnie głową dając mi do zrozumienia, że mam się zgodzić. Bądź co bądź była jego siostrą i z pewnością rozmawiali.Wiedziałam, że mogę polegać na niej, po za tym nie miałam nic do stracenia. Zgodziłam się porozmawiać z Nathanem i wyszliśmy do jego pokoju.
- Okey, o czym chciałeś rozmawiać?
- O... o nas..
Jakich znowu NAS ?! Przecież nie ma żadnych NAS!
- Co proszę ?
- No może źle się wyraziłem. - zamilknął na chwilę próbując ułożyć to co ma mi do przekazania - Chodzi mi o całą tą sytuację między nami, chcę żeby wszystko było jasne.
- Ja też bym tego chciała ale ty za każdym razem zachowujesz się inaczej. Raz jesteś arogancki, raz próbujesz mnie poderwać innym razem pokazujesz, że potrafisz być wrażliwy. Po wiedz mi czego tak na prawdę chcesz?
- Chcę być twoim przyjacielem, nic więcej. Ale stare nawyki są ode mnie silniejsze. Nie potrafię sobie z tym poradzić. Pamiętasz jak kiedyś powiedziałaś mi, że to nie jest wyjście, że muszę z tym skończyć i nie łamać serc niewinnym dziewczyną? Od tamtej pory nie skrzywdziłem żadnej dziewczyny.
- Z jednym małym wyjątkiem.
- Tak, i wiem, że zwykłe " przepraszam " tutaj nie wystarczy. Chcę, żeby między nami było wszystko okey ale ... nie potrafię...
- Jak już się zastanowisz czego chcesz to przyjdź. Na razie składam broń, niechę walczyć ale przyjaźnić się też nie mam zamiaru.
Wyszłam z pokoju, i poszłam prosto do Jess. Opowiedziałam jej dosłownie wszystko, nie miałam już siły do tej sytuacji tego jest dla mnie zbyt wiele...
-----------------------------------------------------------------
Święta, święta i ... 21 rozdział gotowy ! ;D
Stworzony co prawda " na raty " ale za to z pomocą
The Wanted i Wodr Of Mouth <3Tak, tak pod choinką znalazłam własnie taki cudowny prezent ;DD
Pochwalcie się co dostaliście od Mikołaja ? xd
Mam takie pytanie i jest ono dość ważne, oczywiście
dotyczy opowiadania. A mianowicie: jak sądzicie czy Natalia powinna
być z Musem czy może z Nathanem, a może powinna zostać sama ?
Czekam na wasze odpowiedzi w komentarzach ;DD
Do następnego ENSay ;**
P.S jeśli chcecie być powiadamiani o kolejnych rozdziałach
być z Musem czy może z Nathanem, a może powinna zostać sama ?
Czekam na wasze odpowiedzi w komentarzach ;DD
Do następnego ENSay ;**
P.S jeśli chcecie być powiadamiani o kolejnych rozdziałach
zostawcie swój nick z tt lub email ; )
